Acht jaar geleden kwam ik in contact met ademwerk. De aanleiding was een flinke burn-out, waar ik met open ogen in was gewandeld, ervan overtuigd dat ik daar 'niet echt het type voor was'.

​

Ik werkte toen al tien jaar bij een grote hulpverleningsorganisatie. Een setting waarbinnen ik mijn gesprekstechnieken en mijn skills op het gebied van probleem- en risicoanalyse heb kunnen ontwikkelen. Een plek waar ik hard werken kon combineren met ver en vaak reizen.

 

Ik had het idee daarin de perfecte balans gevonden te hebben. 

​

Ik kwam er echter achter dat ik al die tijd mijn geluk aan het uitstellen was geweest en dat ik geen enkele feeling meer had met mijzelf en mijn eigen grenzen. Ik ging inzien dat ik mij op cruciale momenten herpakt had en nog eens extra mijn schouders eronder had gezet, in plaats van stil te staan bij en te doorvoelen wat er was. 

 

Ik was al die tijd bezig geweest met nóg beter, nóg meer, nóg sneller, nóg… ! Alles om maar tegemoet te komen aan het perfecte plaatje wat ik in mijn hoofd had, want dán zou ik gelukkig zijn en dan zou ‘de ander’ ook van mij houden.

​

Ik leerde middels ademwerk weer contact maken met mijzelf. 
Ik leerde dat ik in het hier en nu gelukkig kan zijn, met wat er nu is, precies zoals het is. 

Dat het oké is om mij open te stellen en kwetsbaar te zijn.

 

In het hier en nu sta ik veel meer in verbinding met mijzelf en voel ik wat er gebeurt als ik mijn grens signaleer en respecteer. Ik kan echt in contact zijn met de ander en daarin mijzelf laten zien zoals ik ben en de ander zien voor wie hij/zij is. 

​

Na mijn jarenlange carrière in de reguliere hulpverlening, was het voor mij heel duidelijk dat ik op een andere manier met mensen wil werken. Op een andere manier coachen en de ander ondersteunen met als doel:

 

meer energie, vrijheid, vertrouwen en liefde voor jezelf!